درباره فرق روانشناس و روانکاو چه می‌دانید؟
اگر بخواهیم فرق روانشناس و روانکاو را بدانیم ابتدا باید بدانیم روانشناس کیست؟ روانشناس فردی است که روابط بین فردی؛ انگیزش؛ شخصیت؛ رفتار و …. را به شکل کاملا حرفه‌ای در انسان‌ها بررسی می‌کند. روانشناس از یک سمت رابطه بین رفتار و محیط و از سمت دیگر ارتباط بین مغز و رفتار انسان‌ها زیر ذره بین می‌برد. سپس درباره احساسات؛ انگیزه؛ رفتار و افکار افراد بررسی لازم را صورت داده و کمک می‌کند که مشکلاتشان به آنها کمک می‌کند. حل شود. در کنار این‌که روانشناس کیست و چه کاری انجام می‌دهد؛ لازم است بدانیم روانکاو چه کسی است و چه کاری انجام می‌دهد. روانکاو کسی است که علاوه بر داشتن مدرک روانشناسی؛ زیر نظر آموزشگاه‌های معتبر دوره‌های کامل و تخصصی روانکاوی را طی کرده است. برای گذراندن این دوره چهار سال زمان لازم است. فردی که قصد دارد روانکاو شود باید دوره‌هایی به صورت تخصصی بگذراند.
فرق روانشناس و روانکاو
روانکاو نگاه ریزبینانه و عمیقی نسبت به اختلالات روانی و ریشه مشکلات افراد دارد. او برای آگاه شدن از مشکلات افراد به کنکاش در گذشته‌های بسیار دور افراد می‌پردازد. در حالیکه روانشناس باید دارای مهارت‌های مختلفی در ارتباط و همچنین شنونده بسیار خوب و ماهری برای فرد بیمار باشد. لازم است روانشناس بتواند بیمار را به خوبی درک کند و به هیچ عنوان او را مورد قضاوت قرار ندهد. بیمار در روبرو شدن با روانشناس باید احساس راحتی کند؛ به روانشناس اعتماد کرده و صادقانه در مورد مشکلات خود صحبت کند. گاهی فرق روانشناس و روانکاو در تعداد جلسه‌هایی که برای فرد معین می‌کنند؛ مشخص میشود. روانشناس برای صحبت با مراجعه کننده جلسات مشخصی را تعیین می‌کند و ممکن است تعداد کل جلساتی که برای یک فرد می‌گذارد پانزده جلسه باشد. اما روانکاو به دلیل این‌که نیاز به بررسی عمیق و ریشه‌ای در مورد خاطرات ناراحت کننده و ناخوشایند فرد؛ تمایلات؛ افکار و …. فرد مراجعه کننده دارد؛ جلسه‌های روانکاوی طولانی‌تر خواهد بود. روانکاو به درمان و بهبود اختلالات روانی که ممکن است یک فرد سال‌ها درگیر آن باشد؛ کمک می‌کند.
روانکاوی دارای تکنیک‌های خاص خود می‌باشد که این تکنیک‌ها برای درمان بسیار موثر است. فرق روانشناس و روانکاو در طرح و اجرای این تکنیک و روش‌ها کاملا مشخص می‌باشد. روانکاو از فرد می‌خواهد بدون پنهان کردن و سانسور آن‌چه به ذهنش می‌آید بگوید. نیازی نیست مراجعه کننده موضوع خاصی را ملاک قرار داده و در مورد آن صحبت کند. از این روش به عنوان تداعی آزاد نام برده میشود. در حالیکه در روانشناسی فرد در مورد موضوع خاصی صحبت می‌کند و تمام افکار؛ احساسات و …. حول و حوش همان موضوع می‌چرخد. روانکاو در مورد رویاها و خواب‌هایی که فرد می‌بیند با او صحبت می‌کند و در بین این صحبت‌ها به دنبال شناختن ذهن بیمار؛ غریزه؛ ترس و …. در بیمار می‌باشد. اما روانشناس به دنبال بهبود و درمان انگیزه؛ افکار و مثبت نگری در بیمار است. بنابراین افرادی که سال‌هاست از اختلالات روانی رنج می‌برند؛ برای درمان و بهبود حال خود بهتر است به روانکاو مراجعه کنند. تا مشکلاتتان به صورت ریشه‌ای و عمیق حل شود.
وظیفه روانشناس
روانشناسی دارای شاخه‌های تخصصی مختلفی می‌باشد. بنابراین هر کدام با توجه به تخصص خود وظایفی به عهده دارند. به طور مثال وظیفه روانشناس مشاوره؛ کمک و یاری به افرادی می‌باشد که دچار مشکلات شده‌اند و به دلیل استرس زیاد قادر به تصمیم گیری نمی‌باشند. در حالیکه روانکاو برای حل مشکلات نیاز به سیر و سفر در گذشته‌های خیلی دور دارد نه در زمان حال. برای مراجعه و حل مشکلات خود باید فرق روانشناس و روانکاو را بدانید تا بتوانید به موقع اقدام به درمان خود کنید.
پیشنهاد می‌کنیم اگر شما جز آن دسته از افرادی هستید که مراجعه به روانشناس یا روانکاو را در برنامه خود دارید؛ حتما به کلینیک‌های معتبر مراجعه کنید.
فرق روانشناس و روانکاو
به عنوان یک جواب کوتاه و ساده برای پاسخ به این سوال که روانشناس و روانکاو چه فرقی با یکدیگر دارند، می توان گفت که روانشناسی یک رشته و روانکاوی یک تکنیک در این رشته است. این تقسیم بندی روانکاوان را به نوعی روانشناس تبدیل می کند. البته قابل ذکر است که همه ی روانکاوها لزوما روانشناس نیستند. بلکه برخی از روانکاوان، روانپزشک یا حتی مددکاران اجتماعی بالینی هستند. روانشناس کسی است که در رشته ی روانشناسی تحصیل کرده است و به صورت حرفه ای در زمینه ی سلامت روان فعالیت می کند. روانشناسان پس از تکمیل دوره ی بالینی خود، با بیماران کار می کنند. روانشناسان پژوهشی نیز به بررسی و مطالعه ی نحوه ی کارکرد ذهن انسان و حیوانات می پردازد. فرق روانشناس و روانکاو در این است که روانکاو فردی است که بر اساس نظریات فروید و دیگر متخصصان در این زمینه در یک نوع خاص از روان درمانی فعالیت می کند. روانشناس نیز فردی است که بیشتر با مسائل هیجانی سر و کار دارد تا با مشکلات بالینی. به عنوان مثال فردی که می خواهد برای غلبه بر اعتماد به نفس پایینی که دارد تلاش کند باید به روانشناس مراجعه کند. آنها نیاز دارند که درباره ی یک سری مسائل تنها به گفت و گو کنند با یکدیگر بپردازند. در حالی که اگر بیمار به اسکیزوفرنی مبتلا باشد، باید برای درمان خود دارو مصرف کند و بنابراین نمی توان این بیمار را فقط با گفت و گو درمان کرد و به روانپزشک نیاز است.
تفاوت رویکرد روانشناسان و روانکاوان
برای بیان بیشتر فرق روانشناس و روانکاو به تفاوت در رویکرد روانشناسان و روانکاوان می پردازیم. روانشناسی عمل بررسی ذهن و رفتار افراد است. در روانشناسی به مسائلی از این دست پرداخته می شود که افراد چطور فکر می کنند، چطور عمل می کنند، چطور واکنش نشان می دهند و چطور تعامل برقرار می کنند. روانشناسی در واقع به بررسی همه ی جنبه های رفتار و افکار، احساسات و انگیزه های اصلی این رفتارها می پردازد. روانشناسی با عملکرد طبیعی ذهن در ارتباط است و مواردی مانند یادگیری، به یادآوردن و رشد روانشناختی طبیعی کودکان را بررسی می کند. رویکرد عملی روانشناسان و روانکاوان در واقع یکی است. هر دوی این گروه، به ویزیت بیماران پرداخته، با پرسیدن سوالاتی از آنها و دریافت و بررسی پاسخ های آن ها به پیدا کردن راه هایی برای کمک به آنها اقدام می کنند. مهم ترین تفاوت بین کار این دو گروه معمولا در نوع سوالاتی است که می پرسند و راه حل هایی است که ارائه می دهند. روانکاوی بر این عقیده است که با استفاده از راهبردهای درست و راهنمایی های مناسب افراد می توانند درباره ی خود و زندگی خود به شیوه ی متفاوتی دست یابند. با کمک روانکاوان افراد می توانند به قدرت رویارویی با ترس، غلبه بر افسردگی و اضطراب، مدیریت علائم بیماری روانی یا اختلال استرس پس از سانحه دست یابند و یا از زندگی لذت بیشتری ببرند. اما روانشناسان برای یافتن علل مشکلات افراد، گذشته ی بیماران خود را جستجو می کنند. در این کار نظریه ی حاکم این است که افکار ما، بیشتر از شرایط زندگی بر روی احساسات ما تاثیر می گذارند. به این ترتیب ایجاد یک تغییر در طرز فکر می تواند باعث شود که ما خوشحال تر شده و یا نسبت به افسردگی و اضطراب عملکرد بهتری داشته باشیم. فرق روانشناس و روانکاو در این است که روانکاوان بیماران و مشکلات آنها را بسیار پیچیده تر می دانند. روانکاو ذهن خودآگاه را تنها یک بخش کوچک از وجود انسان در نظر می گیرد و بر این عقیده است که ذهن ناخودآگاه با تاثیرات شکل گرفته از اولین تجربیات و روابط زندگی، با مسائل و مشکلات ما سر و کار دارد.
اصطلاحی کلی روان درمانگر
روان درمانگر اصطلاحی کلی و فراگیر برای تمام افرادی است که در زمینه ی بهداشت روان تخصص دارند. این افراد در زمینه ی درمان مشکلات هیجانی، استرس، مشکلات رابطه یا عادات ناسالم افراد آموزش دیده اند. بنابراین روانشناس، روانپزشک، روانکاو یا حتی مددکار اجتماعی می توانند روان درمانگر باشند و با توجه به تخصصی که دارند به افراد مختلف کمک کنند. روان درمانگران می توانند با افراد، زوج ها، گروه ها و یا خانواده ها کار کنند و به آنها در مشکلات مختلف کمک کنند. در اینجا فرق روانشناس و روانکاو در حوزه ی کاری شان و نحوه ی عملکردشان است. روان درمانینیز یک اصطلاح کلی و فراگیر دیگر است که برای تمام شیوه های درمانی اختلالات روان شناختی یا با مشکلات مربوط به ذهن و روان استفاده می شود. رویکردهای مختلفی در روان درمانی وجود دارد. این رویکردها شامل درمان های رفتاری ـ شناختی، درمان های روانکاوی، درمان های روان پویشی، روان درمانی خانواده و سیستمی، هنر و بازی درمانی، روان درمانی انسان گرایانه و تلفیقی می شود. روانکاوی یک نوع روانشناسی است و زیرمجموعه ی آن به حساب می آید. در حالی که روانشناسی امری کلی تر است و از سه مکتب فکری اصلی تشکیل شده است: روانکاوی، رفتارگرایی و انسان گرایی. به‌طور خلاصه می توان گفت روانکاو نوعی روانشناس یا روان درمانگر است، اما برعکس این قضیه لزوما درست نیست.
فرق روانشناس و روانکاو
روانشناس به عنوان متخصص تغییر رفتار نابهنجار تعریف می شود. یکی از زیرمجموعه های روانشناسی، علاوه بر بالا بردن دانش ما از طبیعت بشر، روان درمانی است. روانشناس در روان درمانگری تلاش می کند تا با استفاده از نظریه های موجود در روانشناسی ریشه ی مشکلات مراجعین را شناسایی کند و آنها را برطرف نماید. به این ترتیب مراجع، بعد از رجوع باید تغییر محسوسی در سبک زندگی، طرز تفکر و بروز هیجاناتش مشاهده و با بهبود عملکردش در زندگی حس بهتری پیدا کند. روانشناسان به شناسی مشکلات رفتاری و روانی می پردازند وسعی در حل مشکلات رفتاری دارند. این مشکلات شامل مسائلی همچون استرس، اضطراب، افسردگی، مسائل و مشکلات خانوادگی، اختلالات شخصیتی، وسواس های خفیف و درمان افراد معتاد به مواد مخدر می شود. به این ترتیب روانشناسان می توانند طیف گسترده ای از موضوعات را پوشش دهند که شامل مسائل مربوط به سلامت روان، اختلالات رشد و استرس در روابط با دیگران می شود. روانشناسان با انجام تست، ارزیابی و تحقیق دلایل برخی مشکلات را تعیین می کنند. روانشناس می تواند به افراد کمک کند تا بفهمند چرا مشکل دارند، علل آن مشکلات را شناسایی نمایند و عوامل محرک و تشدید کننده ی این مشکلات را شناسایی کنند. فرق روانشناس و روانکاو در این است که وقتی از واژه ی روانکاو استفاده می کنیم دو موضوع به ذهن افراد خطور می کند. یکی مکتب فکری روانکاوی است که تاثیر زیادی بر شناخت ما از خودمان و دیگر علوم گذاشت؛ و دیگری یک رویکرد برای روان درمانی است که توسط آن روانکاوِ متخصص، با استفاده از فرضیات روانکاوی، تحلیل رویا و تداعی آزاد، مسائل نهفته در ناهشیار فرد را برای او روشن می کند.
آموزش های تخصصی
برخی از مردم تصور می کنند که روانکاوها صرفا به حرف های درمان جو گوش می دهند و یک سری توصیه ها یا نظرات را ارائه می‌کنند. اما در واقع این درمانگران بیشتر برای حل مشکلات افراد و با نحوه ی تاثیرپذیری آنها از تجارب گذشته شان سروکار دارند. روانکاو به دنبال راه های جدید برای دیدن خود درون فرد است. روانکاوی که قدیمی ترین مکتب از سه مکتب روانشناسی است، از پیش فرض های خاص خود برخوردار است. روانکاوان تاثیر ناخودآگاه را بر رفتار ما عمیق می دانند و معتقدند نیروی اصلی حاکم بر زندگی ما ناهشیار است. روانکاوان روان درمانگرانی هستند که از نظریه های فروید و سایر نظریه پردازان علم روانکاوی پیروی می کنند. روانکاوان نیز مانند روانشناسان با مسائل هیجانی سر و کار دارند و دارو تجویز نمی کنند. با این حال فرق روانشناس و روانکاو در نوع رویکرد آنها برای درمان بیماری هاست. به این ترتیب که روانشناس با ریشه ی مشکلات افراد کاری ندارد، اما روانکاو مشکلات درمان‌جو را به گونه ای عمیق تر بررسی می کند. روانکاوی را اولین بار زیگموند فروید ابداع کرد. روانکاوی روشی است که در آن، ناخودآگاه فرد را برای یافتن منبع مشکلاتی که در حال حاضر دارد مورد کند و کاو قرار می دهند. روانکاوها معمولا تعداد دفعات بیشتری با مراجعان خود ملاقات می‌کنند. روانکاوی تنها روشی است که با ضمیر ناخودآگاه ما کار می کند و انگیزه ها و ساز و کارهای دفاعی خارج از آگاهی ما را که باعث می شوند الگوهای آسیب زننده را تکرار کنیم شناسایی می کند. اما یک روانکاو چه تحصیلاتی دارد؟ روانکاو باید بعد از دریافت مدرک روانشناسی، آموزش های تخصصی و آموزش های ویژه و گسترده ای درباره ی شیوه های درمانی برای ریشه یابی مشکلات افراد ببیند.
فرق روانشناس و مشاور – هزینه روانکاوی – روانشناسی بهتر است یا روانپزشکی – تفاوت روانکاو و روان درمانگر – فواید روانکاوی – تفاوت روانپزشک و روانشناس
