والدین و روانشناسی کودک و نوجوان
در این نوشته به نقش والدین و روانشناسی کودک و نوجوان پرداخته می شود. این نوع از روانشناسی شاخه ای از علم روانشناسی است که به مطالعه و بررسی علمی و دقیق تحولات و تغییرات جسمی، روانشناختی، عاطفی و عملکرد اجتماعی کودک و نیازهای او می پردازد. در این علم به والدین کمک می شود تا بتوانند موثر ترین روش های تربیتی و بهترین سبک فرزندپروری را یاد گرفته و با کودکان و نوجوانان خود ارتباط بهتری برقرار نمایند. روانشناسی کودکان به حمایت، مراقبت و فراهم ساختن امکانات و تسهیلات برای رشد همه جانبه ی کودکان کمک می نماید و در شکوفایی تمام ظرفیت های درونی آنها موثر است. در این شاخه از روانشناسی بر روی درمان مسائل روانی، شناختی، عاطفی، رشدی و رفتاری کودکان و نوجوانان مطالعه و بررسی انجام می گیرد. در واقع در این حوزه روانشناسان، کودکان و نوجوانان را از نظر مشکلات سلامت روان مورد بررسی قرار داده و با برقراری ارتباط با آنها تلاش می کنند تا به بسیاری از مشکلاتی که نمی توانند با کسی درمیان بگذارند رسیدگی کرده و به رفع آنها بپردازند.
اهمیت روانشناسی در کودکان و نوجوانان
مطالعات درباره ی والدین و روانشناسی کودک و نوجوان از سال ها پیش آغاز شده است و موضوع تازه ای نیست. جان لاک از پیشگامان روانشناسی کودک است که معتقد بود ذهن کودک همانند لوح سفیدی است؛ و تجربه های محیطی هستند که موجب شکل دهی به شخصیت او می شوند. زیگموند فروید نیز معتقد بود که تجربه های دوره ی کودکی بر روی شخصیت و رفتارهای افراد در بزرگسالی تاثیر به سزایی دارند. از نظر روانشناسان دوران کودکی دوره ای بسیار پر اهمیت است که بر کل زندگی افراد در آینده تاثیر گذار است. هدف از مطالعه ی روانشناسی در حوزه ی کودکان و نوجوانان نیز ارائه ی یک الگوی طبیعی برای زندگی آنها است تا بدین ترتیب بتوان از انحرافات، مشکلات و کج رفتاری ها پیشگیری نمود.
