پادکست مبحث پنیک

پنیک یا آسیمگی شبیه ایستادن بر روی دریچه ای است که نمی دانید در چه زمانی باز می شود. زمانی که پنیک رخ می دهد، احساس وحشت و آشفتگی چنان بر فرد مستولی می شود که تصور می کند هر لحظه امکان دارد بمیرد و یا کنترل خود را از دست بدهد. علایم جسمانی حمله ی پنیک شامل ضربان قلب و تپش قلب بسیار شدید، نفس تنگی، برافروختگی و گر گرفتگی، سرخ شدن صورت، احساس ضعف و بی حالی، سرگیجه و… می باشد. این حالات اگر در رابطه با یک موقعیت مشخص رخ دهد می توان در فرد تشخیص پنیک را داد و حداقل علایمی که باید وجود داشته باشد پنج مورد از علایم ذکر شده است.

انسان ها همواره در تلاش اند تا به تجارب خود در زندگی معنا دهند. افراد تلاش می کنند تا وقایع را نامگذاری و دسته بندی کنند تا بتوانند حوادث آینده را حدس بزنند و پیش بینی کنند. زمانی که شما مضطرب می شوید، در برابر احتمال حمله ی پنیک حالت دفاعی می گیرید، زیرا نتوانسته اید آن را از قبل پیش بینی کنید. یعنی در شیوه ی تفکر خود دچار خطای جدی می شویم. اولین خطای فکری که احتمال وقوع حادثه را بیشتر می کند، مبالغه در احتمال وقوع حادثه ی منفی است.دومین خطا نیز فکری است که از ذهن ما سر می زند.

یک چرخه ی معیوب در بحث پنیک مطرح می شود. به این شکل که افکار فاجعه آمیز باعث ترشح بیشتر آدرنالین می شود؛ ترشح بیشتر آدرنالین نیز به تشدید بروز علایم جنگ و گریز منجر می شود. علایم جنگ و گریز هم منجر به خطور بیشتر افکار فاجعه آمیز می شوند. در ادامه این افکار فاجعه آمیز منجر به ترشح بیشتر و بیشتر آدرنالین می شوند. و این چرخه تا جایی ادامه پیدا می کند که ما در معرض پنیک یا آسیمگی قرار می گیریم. افکار تداوم بخش اضطرابی افکاری هستند که باعث می شوند فرد بعد از حمله ی پنیک نیز، اضطراب بعدی خود را نیز ساعت ها ادامه دهد.

در این مرحله از غلبه بر آسیمگی یا رو به رو شدن با پنیک درباره ی حساسیت زدایی از احساسات درونی بدن صحبت می شود. مرحله اول رویارویی ابتدایی با احساس درونی بدنی است. حساسیت زدایی از احساس های ترس و وحشت زا در سه مرحله انجام می شود که در هر مرحله فرد باید خود را در معرض ۱۰ احساس خاص قرار دهد. واکنش های خود را درجه بندی کرده و این روند را ادامه دهید. در ادامه در این پادکست با تکنیک هایی برای مقابله با پنیک آشنا می شوید.