اختلال خودشیفتگی
اختلال خودشیفتگی سبب می شود تا افراد همواره در پی جلب تعریف و تمجید دیگران از خود باشند. در نتیجه اگر از آنها تعریف و تمجید نشود، احساس ناراحتی و نارضایتی می کنند. معمولا دیگران افراد دچار این اختلال را افرادی مغرور می دانند و احساس مثبتی از بودن در کنار آنها ندارند. اختلال شخصیت خود شیفته مشکلات زیادی برای افراد در زمینه های مختلف زندگی مانند روابط، کار و زندگی شخصی ایجاد می کند. این افراد در صورتی که توجه کافی دریافت نکنند، تبدیل به افرادی غیر قابل تحمل می شوند و رفتارهایی از خود نشان می دهند که باعث رنجش اطرافیان خود می شوند. اختلال شخصیت خود شیفته شامل رفتارهایی مبتنی بر خودمحوری، رفتار مغرورانه، عدم همدلی با دیگران و نیاز بیش از حد به تحسین است. این طرز تفکر و رفتار خود محور و خودخواهانه در تمام زمینه های زندگی فرد خودشیفته نمود پیدا می کند. اختلال خودشیفتگی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت خود شیفته باعث می شود که فرد در برابر تغییر رفتار خود مقاومت نماید. زیرا آنها اغلب طوری رفتار می کنند که تقصیر را به گردن دیگران بیندازند. افراد دچار این اختلال بسیار حساس هستند و در برابر کوچکترین انتقادات عکس العمل های تندی دارند. انتقادات از نظر این دسته از افراد خصومت و دشمنی به حساب می آید و به همین دلیل باعث آزردگی شدید آنهاست. خود بزرگ بینی یکی از ویژگی های برجسته ی این افراد است. خود بزرگ بینی در این افراد بیشتر از سطحی نگری و خودپسندی است و در واقع نوعی احساس خودبرتر بینی غیرواقع بینانه است. افراد دچار این اختلال خود را منحصر به فرد و خاص می دانند و در نتیجه فکر می کنند که فقط با افراد خاصی مثل خود می توانند ارتباط داشته باشند و درک شوند. آنها در هر زمینه ای خود را برتر از چیزهای متوسط یا معمولی می دانند.
