اختلال دو قطبی نوع ۱ و نوع ۲
شناخت تفاوت اختلال دو قطبی نوع ۱ و نوع ۲ می تواند کمک بزرگی برای مبتلایان و حتی اطرافیان آنها در مورد چگونگی برخورد با این بیماران باشد. بسیاری از افراد به طور طبیعی هر از گاهی دچار فراز و نشیب های احساسی می شوند. اما در به نام اختلال دو قطبی، موضوع کمی جدی تر بوده و احساسات فرد به سطوح غیر طبیعی بالا یا پایین تر از حد نرمال می رسد. این افراد بعضی اوقات احساس هیجان یا انرژی زیادی در خود دارند و در مواقع دیگر، یک حالت افسردگی عمیق را احساس می کنند. برخی از این فراز و فرودهای احساسی ممکن است هفته ها و یا ماه ها ادامه داشته باشند. در مورد تفاوت قسمت شیدایی در اختلال دو قطبی نوع ۱ و نوع ۲ می توان گفت که فرد مبتلا به دو قطبی نوع اول یک دوره ی شیدایی کامل را تجربه می کند، در حالی که فرد با دو قطبی نوع 2 فقط یک دوره هیپومانیک را تجربه می کند که شدت آن کمتر از یک دوره ی جنون کامل است. یک فرد با اختلال دو قطبی نوع اول ممکن است یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کند یا نکند، در حالی که یک فرد با دو قطبی نوع دوم یک دوره افسردگی اساسی را تجربه خواهد کرد. فرد باید حداقل یک دوره شیدایی داشته باشد تا به عنوان مبتلا به اختلال دو قطبی نوع اول شناسایی شود. علائم یک دوره شیدایی ممکن است آنقدر شدید باشد که نیاز به مراقبت در بیمارستان الزامی شود. اختلال دوقطبی نوع دوم شامل یک دوره افسردگی اساسی است که حداقل دو هفته طول بکشد و حداقل یک دوره هیپومانیک را به همراه دارد. اما در مجموع افراد مبتلا به دو قطبی معمولا دوره های شیدایی را آنقدر شدید تجربه نمی کنند که نیاز به بستری شدن داشته باشند.
