روانشناس و روانپزشک دو حرفه متفاوت هستند که در حوزه روانشناسی و مشاوره روانی فعالیت میکنند. این دو حرفه تفاوتهای مهمی در آموزش، تخصص و روشهای درمانی خود دارند.
روان شناسان معمولاً به عنوان مشاوره و مشاوره روانی فعالیت می کنند و به بیماران کمک می کنند تا با مشکلات روانی خود روبرو شوند و راه حل های موثر برای آنها پیدا کنند. آنها به مشکلات روانی بیماران با تکیه بر روش های روان شناسی، از جمله روش های شناختی رفتاری، تحلیل رویا، تحلیل نقش، روش های گروهی و …پرداخته و سعی می کنند با ارائه یک برنامه درمانی مناسب به بیماران کمک کنند تا بهبود یابند.
روان پزشکان به عنوان پزشکان متخصص در حوزه اختلالات روانی فعالیت می کنند. آنها به بیماران با اختلالات شدید روانی، از جمله افسردگی، اضطراب، اختلالات خلقی و رفتاری، بیماری پارکینسون و … کمک می کنند. آنها معمولاً از روش های درمانی دارویی، از جمله آنتی دپرسانت ها، ضد اضطراب ها، ضد روان پریشی ها و…استفاده می کنند.
در زیر به برخی از تفاوتهای مهم میان روانشناس و روانپزشک اشاره میکنیم :
1-آموزش و مدرک:
روانشناسان در دوره کارشناسی ارشد یا دکترا در رشته روانشناسی تخصصی شده و تحصیلات خود را در زمینه تشخیص و درمان اختلالات روانی مکمل میکنند. در حالی که روانپزشکان پس از تکمیل تحصیلات پزشکی، تخصص در رشته روانپزشکی را دنبال میکنند.
2-روشهای درمانی:
روانشناسان بیشتر از روشهای مشاوره فردی و گروهی، رواندرمانی و تکنیکهای روانشناختی برای کمک به مشتریان خود استفاده میکنند. در مقابل، روانپزشکان، به عنوان پزشکان، میتوانند داروهای رواندرمانی تجویز کنند و از روشهای درمانی دیگر مانند درمان الکتروشوک، درمان نوروفیدبک و سایر روشهای پزشکی استفاده کنند.
3-تمرکز بر بیماریهای جسمی :
هر دو حرفه از نظر تمرکز روی بیماری های جسمی تفاوت دارند. روان شناسان برای درمان بیماری های جسمی به عنوان بخشی از درمان کلی، به مشاوره روانی و روش های روان شناسی، مانند مدیتیشن، تنفس عمیق و … روی می آورند. در حالی که روان پزشکان، به عنوان پزشکان متخصص در حوزه اختلالات روانی، برای درمان بیماری های جسمی از روش های درمانی دارویی استفاده می کنند.
روانپزشکان بر علاج اختلالات روانی در ارتباط با علل فیزیولوژیکی تمرکز دارند وبه طور گسترده تر با بررسی و درمان اختلالات روانی مرتبط با علل بیولوژیکی و عوامل شیمیایی مرتبط هستند.